Lasery femtosekundowe pojawiły się w wielu laboratoriach i gałęziach przemysłu. Są używane w sensingu (np. do monitorowania śladowych gazów czy też produktów spalania), w medycynie i biologii (np. w mikroskopii wielofotonowej i obrazowaniu), w nieliniowej spektroskopii (np. w konfiguracjach PAF, SHF, SFG czy też CARS), w metrologii optycznej (przede wszystkim do generowania grzebieni częstotliwości), do generacji impulsów terahercowych czy też w niezliczonych eksperymentach z zakresu optyki nieliniowej i kwantowej.

Ogromna większość laserów ultraszybkich bazuje na erbie (Er) lub iterbie (Yb), co oznacza, że wytwarzają impulsy (solitony) w oknach spektralnych 1550 nm i 1045 nm. Zwykle lasery femtosekundowe nie są strojone, a nawet jeśli niektóre są, to posiadają bardzo ograniczony zakres strojenia.

To wszystko się teraz może zmienić. Przy użyciu bardzo prostych w obsłudze (plug&play) i efektywnych kosztowo modułów nieliniowych produkcji Fibrain każdy laser erbowy czy też iterbowy (a również holmowy i tulowy, wspomnijmy dla porządku) może stać się laserem strojonym! Strojenie jest płynne i bardzo szerokopasmowe, w zakresie nawet większym niż 500 nm. W ten sposób przykładowy laser solitonowy 1045 nm może wytwarzać impulsy 1500 nm, lub źródło erbowe 1550 nm stać się źródłem 2000 nm. I to bez żadnych luk w spektrum. Co więcej, w ten sposób cenione przez naukowców biomedycznych okna spektralne 1350 nm i 1700 nm stają się łatwo dostępne.

Wspomniane moduły nieliniowe są w pełni pasywne i bezobsługowe i posiadają standardowe złącza światłowodowe (np. FC APC czy też E2000 APC) na obydwu końcach. Strojenie długości fali odbywa się poprzez zmianę mocy wyjściowej  lasera. Cała reszta dzieje się dzięki fizyce zamkniętej w środku modułu. Im wyższa moc szczytowa solitonu na wejściu do modułu, tym większe przesunięcie spektralne.

Z punktu widzenia typowego użytkownika to być może wszystko, co należy wiedzieć. Użytkownicy z zacięciem fizycznym mogą być zainteresowani informacją, że wykorzystywane jest zjawisko samoprzesunięcia solitonu we włóknie nieliniowym. Solitony wyjściowe zachowują stan polaryzacji i koherencji impulsów wejściowych. Moduły wnoszą minimalny chirp, dzięki czemu nie poszerzają czasowo impulsów i zapewniają zminimalizowane straty wtrąceniowe, dzięki dopasowaniu modowemu.

Więcej informacji dostępne pod adresem mailowym photonics@fibrain.pl oraz tutaj.

Pełna wersja artykułu nt. SSFS jest dostępna tutaj.